Göklerde son ilâm:
Allah bir, bir İslâm.
Şekiller elif lâm;
Esselâm, esselâm.

Yer çökük, gök soluk;
Diz bükük, saç yoluk.
Ne varsa korkuluk
Ne bir harf ne kelâm;
Esselâm, esselâm.

Bu hayat bir ezber;
Hayattan ne haber,
O'nunla beraber?...
Ne bir harf, ne kelâm;
Esselâm, esselâm.

Ön ve ard, sağ ve sol,
Bin yolda yol bu yol.
Emir: Öl yahut ol!
Ne bir harf, ne kelâm;
Esselâm, esselâm.

Elinde alâmet,
İzinde selâmet
Tek isim... Muhammed..
Ne bir harf ne kelâm;
Esselâm, esselâm.

Necip Fazıl Kısakürek

Bu selam Allah’ın selamıdır.
Bu selam yüreğini ümmetine tahsis edip, o uçsuz bucaksız ummanında ümmetini yıkayan,

VEME ERSELNE-KE İLLE RAHMETELLİL ÂLEMİN olan efendimizin selamıdır.

Bu selam “Bir elimde onun imanı diğer elimde bütün insanlığın imanı olsa, vallahi onun imanı daha ağır basar” denilen ve kendi ifadesi ile “Ya Rabbi benim vücudumu öyle bir büyüt ki, benden başka kimse cehenneme giremesin” diyebilecek kadar yüreğini feda edebilen EBU BEKİR SIDDÎK’IN selamıdır.

Bil cümle bu selam, Müslüman olmadan önce öz kızını diri diri toprağa gömen, Efendimizi öldürmek için yalın kılıçla yola çıkan, sırf Kur-an okudu diye öz kardeşi Fatıma’yı döven eniştesi Sait’e söven, Müslüman olduktan sonra ise yine efendimizin ifadesi ile “Benden sonra peygamber gelmiş olsaydı onun adı odur” dediği, diyar-ı Dicle de bir kuzuyu kurt kapsa gelir adli ilahi onu ondan sorar denilen ÖMERUL FARUK’UN selamıdır.